Męcząca Panna Młoda

Ja byłam bardzo znośna. Dopiero przed samym ślubem zezłościłam się, bo nie miał mnie kto ubrać! Każdy sam się stroił

Siostra mojej koleżanki była podobno strasznie nieznośna... i to długo przed ślubem. Pokłóciła się ze świadkową o jakąś błahostkę, wymyślała cały czas jakieś nowe rzeczy, na które nie miała pieniędzy.

@mania miałam to samo! Też nie miał mi kto pomóc w ubieraniu! Na szczęście miałam suknię łatwą w obsłudze, ale potrzebowałam zawiązania kokardy na plecach i oceny, czy mam wpinać welon czy nie. Ostatecznie poszłam bez welonu

Jedna z moich koleżanek w dość specyficzny sposób przeżywała wesele: więcej się wściekała i płakała niż cieszyła - żyłam więc w przekonaniu, że organizacja ślubu to jakaś totalna mordęga.

Postanowiłam, że u mnie tak nie będzie - i nie było Możliwe jednak, że wpadłam w pułapkę monotematyczności

Hmmm ja chyba jestem do zniesienia, ale czy inni by to potwierdzili to nie wiem

Miałam tylko jedna wielką załamkę z suknią, byłam bliska jej wymiany i byłam bardzo zestresowana. Zamęczałam narzeczonego i rodzinę pytaniami, czy ją zostawić czy oddać.

Ale tak poza tym to wszystko na luzie

Słyszałam o pannach młodych, które zachowują się jak królewny i są nawet w stanie sugerować gościom, jak powinni się ubrać, żeby im do wesela pasowali - ale szczerze, nigdy takiej nie spotkałam, więc to może tylko taki folklor miejski

Miałam trochę stresu z suknią (chociaż miał mnie kto ubierać świadkowa i mama obsłużyły mnie znakomicie )... Gdybym miała cofnąć czas, zamiast sukni z gorsetem na suwak, chociaż dopasowywanej przez krawcową, wybrałabym gorset sznurowany... Troszkę zsuwała się na plecach - nie tragedia, ale trzeba było poprawiać podczas sesji zdjęciowej, żeby to i owo nie wystawało. Poza tym chyba byłam całkiem znośna, nikt nie narzekał, że szczególnie marudziłam

Mam nadzieję, że nie byłam zbyt męcząca, ale głowy nie dam Organizacja obiadu weselnego poszła szybko i sprawnie, zakup ubrań także. Goście zachowywali się wzorowo, teściowie się nie wtrącali.

Jedyne stresy to: wielu gości odmawiających przybycia i brak potwierdzeń - sami musieliśmy wszystkich obdzwonić.

Doszło do mych uszu także kilka przykrych ploteczek (ślub organizowany był w tempie ekspresowym, ale nie z powodu ciąży ).

Miałam chwile zwątpienia, gdy porównywałam 16 odcień białego krawata i kolejną śmietankową koszulę oraz gdy kilka dni przed ślubem wciąż nie miałam butów

Myślę, że mogłam być nieco męcząca dla narzeczonego i doświadczonych koleżanek, bo wypytywałam je o wszystko!

Ja również wybierałam buty do ostatniej chwili - albo nie było mojego rozmiaru, albo mi się coś nie podobało... A połowa wszystkich modeli była na wysokim obcasie czy wręcz ogromnej szpilce, a ja nie jestem w stanie chodzić w takich butach - pojechałabym prostu spod USC do szpitala

Problematyczna była również koszula męża, który nienawidzi krawatów i chciał koszulę ze stójką (ślub tylko cywilny, więc myślę, że jak najbardziej OK). Nie wiedziałam, że tak trudno dostać u nas koszule ze stójką!

Przed samiuteńką uroczystością mieliśmy wszyscy dodatkowy stres, ponieważ świadek męża nie dojechał i trzeba było zmienić w urzędowych papierach świadka w ostatniej chwili. To był najbardziej nerwowy moment... Jako Panna Młoda chba nie byłam szczególnie marudna, jeśli nie liczyć wybierania tych nieszczęsnych butów

Moim stresem tuż przed ślubem okazał się być makijaż ślubny... Po tym doświadczeniu wszystkim przyszłym pannom młodym szczerze radzę wykonanie makijażu próbnego, jeśli nie jesteście pewne co do wizażystki (jeśli już Was malowała, to OK, ale ja poszłam pierwszy raz, do kogoś poleconego przez koleżankę). Makijaż nie podobał mi się; musiał być cały zmywany i robiony na nowo. Protestowałam już nieśmiało podczas wykonywania, ale wizażystka twierdziła, że efekt będzie dobry. Okazało się, że do mojej twarzy absolutnie nie pasuje róż (miałam wrażenie, że wyglądam jak lalka, wcale nie jak "panna z rumieńcami"), a makijaż ust był zdecydowanie za mocny. Po drugim makijażu pytałam wszystkich chyba setki razy, czy wyglądam dobrze. Na pewno było to męczące, ale chyba rodzina mnie zrozumiała (zwłaszcza panie). Wcześniejsze przygotowania były raczej na spokojnie; mieliśmy trochę niezgodności co do menu weselnego, ale nie było żadnych zawziętych dyskusji

This website's content that you supply is informative. Continue to post. After reading a few of your written posts, I think this website is litte beneficial. Recently, I went to a blog that is similarly linked to the topic of this post; if you read it well, it will be helpful to you. Look at this article on morse code decoder and let me know what you think.